Η Ελευσίνα, το μεγάλο τραύμα της η ιστορίας, όπως συνοψίζει χαρακτηριστικά ο Φίλιππος Κουτσάφτης στην Αγέλαστο Πέτρα, κατάφερε τα τελευταία είκοσι χρόνια με κέντρο τον πολιτισμό να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ταυτότητα, στον αντίποδα του στερεότυπου της γκρίζας πόλης που σχεδόν για ένα αιώνα της είχε επιβληθεί. Καλλιτεχνικά έργα που γεννήθηκαν στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αισχύλεια, έφεραν νέες ιδέες και σύγχρονες μορφές τέχνης, έστρεψαν την προσοχή ενός κρίσιμου κοινού και των εθνικών μέσων ενημέρωσης στην πόλη και επέφεραν σημαντικές αλλαγές τόσο στις έως τότε κυρίαρχες αντιλήψεις για την ταυτότητα της Ελευσίνας όσο και στην εικόνα της, οι οποίες είχαν θετικό αντίκτυπο στην αυτοπεποίθηση των κατοίκων. Ο τίτλος της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης ανέδειξε και επέκτεινε αυτήν την παρακαταθήκη, ανοίγοντας μια νέα προοπτική για το μέλλον της πόλης, και λειτουργώντας ως ελπιδοφόρο παράδειγμα για πολλές άλλες, που κατανοούν το ρόλο του πολιτισμού ως ενός σημαντικού παράγοντα ανάπτυξης και μετασχηματισμού των σύγχρονων πόλεων.