Είναι ο καλλιτέχνης μέρος της εποχής του; Την εκφράζει ή μήπως τη δημιουργεί; Οδηγεί ή ακολουθεί; Διαμορφώνει ή διαμορφώνεται από το κοινό; Παράγει ή υπηρετεί την τέχνη του; Αυτά είναι κάποια από τα εύλογα ερωτήματα που αναδύονται όταν θέλουμε να μιλήσουμε για τη θέση της τέχνης και του καλλιτέχνη σήμερα. Μια θέση επίμαχη που επηρεάζει όλη την κοινωνία και τα όνειρά της, τους φόβους και τις ελπίδες της. Μια θέση σε διαρκή κίνηση που κάνει αυτά τα ερωτήματα να μοιάζουν όχι δύσκολα να απαντηθούν, αλλά απλώς λανθασμένα. Διότι δεν είναι απαραίτητο να διαλέξει κανείς μεταξύ δύο αντιθέτων, το αντίθετο φαίνεται πως πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα τους. Ήδη από τον καιρό που δεν υπήρχαν «καλλιτέχνες», η λειτουργία τους σίγουρα υπήρχε, και έπαιζε κρίσιμο ρόλο. Σήμερα όμως, που ο ιστορικός χρόνος έχει επιταχυνθεί και η νεοτερικότητα μοιάζει να εξαντλείται, τα πράγματα φέρνουν στην επιφάνεια μια νέα διάσταση της τέχνης που δεν οργανώνεται ιδεολογικά. Βλέπουμε πλέον καθαρά την σχέση της τέχνης με τον καιρό.