Από τη δεκαετία του 1990, οι μεγάλες εκθέσεις, τα φεστιβάλ και οι μπιενάλε έχουν συνδεθεί με τον πολλαπλασιασμό της πολιτιστικής παραγωγής και κατανάλωσης, την παγκοσμιοποίηση, τον πολιτιστικό τουρισμό και την προώθηση η «αναβάθμιση» των πόλεων. Παρόλο που τα εγχειρήματα αυτά ξεκινούν συχνά με τις καλύτερες προθέσεις, πολλές φορές καταλήγουν σε απογοήτευση, ανεκπλήρωτες προσδοκίες και αποτυχία. Η Κατερίνα Γρέγου, η οποία έχει πολυετή εμπειρία στην διοργάνωση και επιμέλεια μεγάλων διεθνών εκθέσεων σύγχρονης τέχνης και μπιενάλε, μιλά για τις προκλήσεις και τις ευθύνες που συνεπάγονται, με βάση την πιο πρόσφατη μεγάλη έκθεση της, την 1η Διεθνή Μπιενάλε της Ρίγας, Όλα ήταν για πάντα, μέχρι που δεν ήταν πια, όπου διετέλεσε καλλιτεχνική διευθύντρια και συνδιοργανώτρια. 

Πώς μπορεί κανείς να λάβει υπόψιν τους πολλαπλούς παράγοντες και τις ποικίλες απαιτήσεις, ευθύνες και προσδοκίες που ενυπάρχουν πίσω από τέτοιου είδους διοργανώσεις; Ποια είναι τα σημαντικότερα ερωτήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψιν κατά τη σύναψη ενός τέτοιου εγχειρήματος; πως διαπραγματεύεται κανείς τα αντικρουόμενα συμφέροντα που συχνά κρύβονται από πίσω; Σε αυτή τη παρουσίαση η Γρέγου μιλά γι’ αυτό που πιστεύει ότι αποτελεί μια βέλτιστη πρακτική, ένα βιώσιμο μοντέλο για τους εμπλεκόμενους, τους ενδιαφερόμενους και το κοινό.