Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το Μόναχο ήταν σημείο άφιξης οικονομικών μεταναστών από διάφορα σημεία του κόσμου. Από εκεί οι μετανάστες μεταφέρονταν στους επόμενους άγνωστους προορισμούς τους. Δεν είχαν λόγο σχετικά με το πού θα κατέληγαν. Σε πολλές περιπτώσεις οι οικογένειες χωρίστηκαν. Ο νέος προορισμός τους ήταν ένα προσωρινό στρατόπεδο όπου υποβάλλονταν σε ιατρικούς ελέγχους και ελέγχους συμπεριφοράς. Από εκεί, το εργοστάσιο ήταν η αρχή της νέας τους ζωής.

Από την αρχή της συριακής επανάστασης το 2011, οι Σύροι πρόσφυγες ξεφεύγουν από τη βιαιότητα του καθεστώτος στη Συρία και αναζητούν νέους προορισμούς. Το Μόναχο είναι ένας από αυτούς. Πολλοί από τους αιτούντες άσυλο φθάνουν στο Μόναχο δια ξηράς, διασχίζοντας παράνομα τα σύνορα διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών.

Η Τάνια Ελ Κουρί και η Πέτρα Σερχάλ από την ομάδα Dictaphone Group συνεργάστηκαν με μια ομάδα Σύρων προσφύγων που έφθασαν πρόσφατα στο Μόναχο. Σε κάθε έναν από τους συμμετέχοντες/συνεργάτες έδωσαν μια κάμερα για μια ημέρα με μοναδική οδηγία να κινηματογραφήσουν την καθημερινότητά τους στο Μόναχο και τα αγαπημένα τους σημεία στην πόλη. Μαζί έκαναν ένα βίντεο που παρουσιάστηκε σε δημόσιο χώρο της πόλης.

Τα τρία άτομα που συμμετείχαν στις «Ιστορίες Καταφυγίου» και επέλεξαν να παραμείνουν ανώνυμα είναι: ένας άνδρας ηλικίας είκοσι έξι ετών, που είναι επτά μήνες στο Μόναχο δεν έχει πάρει ακόμα άδεια διαμονής∙ ένα δεκαεξάχρονο αγόρι που μόλις έφτασε στην πόλη και ελπίζει να του χορηγηθεί άδεια διαμονής πριν κλείσει τα δεκαοχτώ, ώστε να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη ρήτρα οικογενειακής επανένωσης και να φέρει την οικογένειά του στο Μόναχο∙ μια μητέρα ηλικίας είκοσι πέντε ετών, που ήταν δύο μήνες στο Μόναχο. Αρχικά, έμενε με μια τυχαία επιλεγμένη οικογένεια στο Yellow Camp και πρόσφατα μετακόμισε σε ένα δωμάτιο αποκλειστικά για την οικογένειά της. Στο «προσωρινό στρατόπεδο», όπως το αποκαλεί, όπου περιμένουν τα έγγραφα διαμονής  και τη μεταφορά τους σε μια μόνιμη κατοικία.

Και οι τρεις είχαν πληρώσει μεγάλα χρηματικά ποσά για να μπουν λαθραία στη Γερμανία. Επέζησαν από εμπειρίες που πλησίασαν τον θάνατο. Ένας από αυτούς τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στη Συρία και εγκατέλειψε τη χώρα με ένα πλοίο που βούλιαξε και του οποίου οι μισοί επιβαίνοντες έχασαν τη ζωή τους. Κάποιος από αυτούς έπρεπε να πάει πεζός από τη Συρία ως την Τουρκία. Περπατούσε επί ώρες αδιάκοπα, κρατώντας μαζί παιδιά, έναν άλλο νεαρό συγγενή που πάλευε με τον καρκίνο και χωρίς να έχει νερό. Οι λαθρέμποροι τους εξαπάτησαν όλους. Τους είπαν ψέματα, άλλαξαν ξαφνικά τα σχέδια και τους άφησαν πίσω, χωρίς να δίνουν ποτέ προτεραιότητα στην ασφάλειά τους.

Οι Ιστορίες Καταφυγίου είναι μια συναρπαστική  βιωματική εγκατάσταση. Το κοινό και οι περαστικοί καλούνται να ξαπλώσουν σε μεταλλικές κουκέτες και να παρακολουθήσουν τα βίντεο που τραβήχτηκαν από τους αιτούντες άσυλο.

Credits

Σύλληψη και μοντάζ: Τάνια Ελ Κουρί
Σε συνεργασία με την Petra Serhal (Πέτρα Σερχάλ)
Βιντεοσκοπημένα πλάνα από ανώνυμους αιτούντες ασύλου
Παραγωγή: Spielart Festival 2013, Dictaphone Group